erkekler hep yalnız ağlar

Konu: erkekler hep yalnız ağlar Ptsi Ara. 29, 2008 7:25 pm

Günlerdir sınırında yaşıyoruz aşkın, Günlerdir uçurumunda
Bu kaçıncı atışım kendimi Kollarından yalnızlığa
Bu kaçıncı dargınlık, Bu kaçıncı barışma ?
Belli ki Sensizliğe sürgün artık bu gözler, Sensizliğe sürgün bu dudaklar bu eller
Şimdi yorgun bir çınar gibi kalbim
Artık sana değil Sensizliğe yaslanacağım
Hoşça kal güzçiçeğim hoşça kal Seni artık gözyaşlarınla ıslanmış Yastıklara bırakacağım.
Oysa yıllarca Yemyeşil bir orman köyünde sakladım gözlerini
Dağ başlarında çoban ateşleri yaktım üşümeyesin diye
Ellerine kör gecelerin karanlığında sarıldım
Ve haykırdım En dipsiz kuyulara adını, Ezberlettim seni kurtlara kuşlara
Sense beni sokaklara vurdun Ve en zehir şarkılara

Bilirsin

Rüzgara bıçak

Yağmura ateş

Buluta kurşun işlemez
Sende öylesine vurdun ki beni

Artık bana

Hiçbir acı kâr etmez

Neylersin Önce melekler terk etti bizi Sonra masmavi düşler Öpüşler, gülüşler çiçekler
Büyüsü kalmadı artık kavuşmaların
Bundan böyle Bizi her köşede Bambaşka bir cehennem bekler

Sende bundan böyle İçi boş şarkılarla avut kendini
En ucuz şarkılarla yıka kirli ruhunu....Açılırsın
Taşlar yosuna sarılır bilirsin Sarmaşıklar duvarlara
Geceler karanlığa Sende yalnızlığına sarılırsın
Ve kadınsın
Ağlayabilirsin gönlünce Gözyaşların pınarlar misali çağlar
Ama unutmaki erkeğim ben
.
.
.
.
.
.

Ve erkekler hep yalnız ağlar…