Yorganı başıma çekerken üşüyen ayaklarımı daha bir karnıma
çektim...Ağladığımı biliyordum...Üşüyen burnumdan akan sıcak yaşlarla
yağıyordum yatağıma...Hep aynı şeylerin acısı değildi belki ama hep
içime atmaktan dertli müzdarip kalbim kendimi ifade edememenin acısı
ile yırtınıyordu sol yanımda...Herşeyi feda ettiğin ilişkinin sonunda
"senden kimse bunu yapmanı istemedi" diye gelen tokatlar beni günlerdir
hapsettiği içe dönüşümle, yalnızlığıma daha bir sıkı sıkı sarılmama
sebep oldu...Hep güvenememe korkusu ve devamında gelen aynı
replikler...Yüzüme gülmeyin sövün...Ben aldanmaktan yorulmam ama ruhum
çok kırgın...Kısa çöpü hep mi ben çekeceğim ve hep mi yalnızlığımla
yaşadığım yüzleşmelerimde elimde sargı bezleri bu kalbi sarıp
duracağım???...Nafakası kesilmiş öksüz gibiyim...Öksüz müyüm,yetim
miyim onuda bilmiyorum ya...Kocaman kelebekler saldım yüreğimden,kanat
çırpışlarına alıştığım yoklukları ile yalnızlaştığım...Dilimde hep aynı
şarkı güvenemiyorum aşka ....Daha bir sıkı sarılıp ikinci "s" olan
sarsılarak ağlama hallerimle veda ederken aşka gözyaşlarımla suladım
yeni umutlarımı...Kendi kendime elvadalarım, kendi kendime hep bu
sancılanmalarım...Uzaklaşmayı isterken geceye, nekadar daha yağardım kimbilir bu sessizliğe...Aşk acısına tampon yazıları....Portakalmavisi... Guvenemiyorum - Hande Yener